“Een droge witte wijn graag, ik ben er nu wel aan toe.” Na bijna twee uur praten en een signeersessie, sta ik inmiddels aan de bar met enorm veel trek in frisse, gekoelde wijn. “Dan mag je gelijk voor me proeven, volgens mij heb ik hier een prima wijntje voor weinig geld”, zegt de dame achter de bar enthousiast. Ik vroeg niet om een goedkope wijn, ik vroeg om een droge witte wijn en ik krijg al spijt dat ik geen spa heb gevraagd.
(Photo:SXC)
Ze zet het glas voor me neer. Ik ruik er eens aan. Sauvignon blanc waarschijnlijk, ik ruik citrusaroma’s. Ik neem een slok terwijl ze me aankijkt en ik denk dat mijn gezicht boekdelen spreekt - ik ben ook een slechte pokeraar. Had ik nu maar gewoon een spa besteld, gaat er door mijn hoofd. “En?”, vraagt ze me. Ik worstel met het dilemma of ik eerlijk moet zijn of haar in de waan moet laten, want ik vind haar heel aardig. Ik kies toch voor het eerste.
“Nou, dit is een bulkwijn waarin alles is meegeperst, ook de steeltjes en blaadjes. Hoe goedkoper de wijn hoe minder handelingen er worden verricht. Bij deze wijn gaat het om de hoogste opbrengst per hectare. De druiven worden machinaal met nogal wat geweld geoogst en gaan vervolgens samen met de steeltjes en blaadjes er nog aan, de pers in. Dat geeft harde groene tannines. Dit is een wijn waar ik nooit een tweede glas van bestel.”
“Kun jij dat echt proeven?”, vraagt ze verbaasd. “Je zegt het wel netjes. Ik weiger meer dan drie euro voor een fles te betalen, want dan kan ik mijn verkoopprijs niet handhaven en de mensen die hier komen, proeven dat toch niet.” Ik leg haar uit dat door de prijs van de fles, de afsluiting, het etiket, de accijns en transportkosten er in een fles van drie euro nog slechts een paar dubbeltjes aan wijn zit en in één van vier euro al een euro meer, want de prijzen van fles, accijns en transport blijven nu eenmaal hetzelfde.
Ik ga bewust niet in op haar opmerking dat ‘de mensen die hier komen dat toch niet proeven’. Want hoe weet je dat? Waaruit concludeer je dat?
Ik bestel een glas spa.
Natuurlijk is er een grote categorie consumenten die geen verschil proeft, het niet uitmaakt en wijn bestelt omwille van de alcohol, maar de gemiddelde wijnconsument is wel steeds beter ‘opgevoed’. Je wil toch eigenlijk het liefst dat iemand ook een tweede glas bestelt omdat het smaakt? Is er überhaupt een consument die zin heeft in wijn, aan een bar staat en eerst vraagt wat de wijn kost? Persoonlijk betaal ik zelf liever vier euro voor een glas geweldige wijn, dan drie euro voor een glas waarvan mijn maag begint te protesteren en dat ik alleen maar leegdrink omdat ik niet durf te zeggen dat ik toch liever spa drink.
In de horeca draait het om beleving en een complete beleving is er voor mij pas als mijn smaakpapillen mogen meedoen. Ook in een kroeg.