Ik prijs me gelukkig met één van de mooiste banen ter wereld. Als theesommelier mag ik hele dagen thee zetten, anderen inspireren, waanzinnige reizen maken naar plantages en met chef-koks brainstormen over thee-spijscombinaties. Sinds kort heb ik ook een eigen theemerk: Crusio Thee. Hiermee kan ik me compleet uitleven. Het leukste vind ik nog wel het selecteren van de blaadjes, die bestel ik zoveel mogelijk rechtstreeks bij de boer.
(Photo: SXC)
Je moet je voorstellen dat er soms honderden theesamples worden bezorgd vanuit alle hoeken van de wereld. Aan mij om ze allemaal uitvoerig te proeven. Te gek, maar soms zie je na een dag slurpen helemaal scheel van de thee. En dan moet het maken van de recepten nog beginnen. In dat stadium probeer ik het beste uit de blaadjes naar boven te halen. Ik experimenteer net zolang met extractietijden, temperatuur, de hoeveelheid water en het aantal theebladeren tot ik helemaal tevreden ben met de smaak. Mijn keuken ziet er tijdens het proeven uit als een laboratorium: het aanrecht puilt uit van de weegschalen, waterkokers, thermometers, potjes en kannetjes.
Ik vind mijn baan echt fantastisch. Ik kan me er slechts één voorstellen die nog boeiender is: professioneel theeproever. Tea tasters, zoals ze in jargon heten, bepalen welke theeblaadjes uiteindelijk bij ons in de kopjes belanden. Zeker de proevers voor de grote merken zetten dagelijks tientallen of zelfs honderden theeën aan hun lippen. Aan hen de uitdaging om telkens de blend samen te stellen zoals de consument die gewend is te drinken. Ze leggen een megacomplexe puzzel in elkaar, want theeblaadjes smaken nooit hetzelfde. De smaak is per seizoen anders en ook per groeigebied en subvariëteit weer verschillend. Als tea taster moet je daarom de kleinste smaaknuances kunnen waarnemen, zelfs nog na het proberen van honderden theemonsters. Ik maak een diepe buiging. Meesterproevers zijn het, die dagelijks de Champions League-finale spelen. Daarmee kun je het niveau vergelijken. Het lijkt mij waanzinnig om ook zo goed te kunnen proeven en dag in dag uit met zoveel verschillende theeën te werken. Een gigantische schatkist vol smaakinformatie.
En toch zit heeft het werk van een tea taster ook een lichtbittere bijsmaak. Je moet je bourgondische verlangens namelijk nogal inperken. Je mag heel af en toe een glas wijn of een kop koffie. Met sterke specerijen is het ook oppassen geblazen. En een sigaartje op z’n tijd? Uh, vergeet het maar. Allemaal voor die o zo kostbare smaakpapillen. Nu ben ik op koffie na een matige gebruiker, dus dat scheelt. Maar toch: een wijntje, glas koud bier of goedgekruide maaltijd - ik kom uit een Indonesische familie - wil ik echt niet missen. Ik blijf dus liever theesommelier. Mijn vak smaakt uiteindelijk toch naar meer.